پایه تیرهای فولادی – بخش دو

یکی از اقدامات اولیه قبل از قرار دادن تیر‌های فولادی در ساخت اسکلت فلزی ، محل قرارگیری آنها می‌باشد در اینجا ادامه مقاله قبل را خواهیم داشت.

نکاتی در مورد پایه تیرهای فولادی

قبل از قرار دادن تیرهای فولادی آنها باید به طور کامل با برس سیمی تمیز شوند و هنگامیکه پس از رنگ آمیزی و یا حرارت دهی و پوشش با دو لایه آسفالت خشک شدند، مورد استفاده قرار بگیرند. قبل از پوشش هر قطعه از تیرها با بتن، این بخش‌های فولادی باید به دقت مورد بررسی قرار بگیرند و هر جا که رنگ آن خراشیده شده و یا با پوشش قیر خود را از دست داده است، باید اجازه دهید بخش‌های فولادی به طور کامل خشک شده و پوشش آنها را مجددا اعمال کنید.

هر اقدامی که برای محافظت از تیرها در برابر زنگ زدگی لازم است باید انجام دهید، چرا که فولاد محافظت نشده به سرعت دچار زنگ زدگی می‌شود، و اگر تیرهای فولادی وارد فرایند زنگ زدگی شوند ممکن است در زمانی نه چندان طولانی منجر به فروریختن ساختمان شوند. هنگامی که تیرهای فولادی و بتن برای اولین بار در شیکاگو در فونداسیون ریل‌های راه آهن مورد استفاده قرار گرفتند، به دلیل هزینه‌های پایین آنها و داشتن مقاومت عرضی بالا بود.

بر روی پایه‌ها پنج یا شش لایه تیر فولادی، در زاویه مناسب بر روی یکدیگر قرار گرفتند، هر یک لایه دچار انقباض شده و در نهایت سطح بالایی باید فضای کافی را برای قرارگیری پایه ستون فراهم می‌کرد. هنگامیکه هر لایه از تیرهای فولادی قرار داده می‌شد، یک لایه بتن در بین و اطراف آنها قرار می‌گرفت و پس از تکمیل، پایه شبیه به یک اسکله بتنی ساده بود. پایه موجود در زیر ساختمان رند و مک نالی (ساخته شده در سال ۱۸۹۱) دارای این ویژگی بود، پنج لایه تیر فولادی در بسیاری از بخش‌های پایه استفاده شده بود. در برخی از پایه‌ها لایه بالایی از تیرهای ۳۰٫۵ سانتی متری تشکیل شده بود.

اما ایجاد چنین پایه‌ای در ردیف‌های پی در پی، با استفاده از فولاد در مقایسه با زمانی که از دو لایه تیر عمیق استفاده می‌شد، مقرون به صرفه نبود. بزرگ و مسطح بودن تیرها منجر به عدم درگیر شدن آنها با بتن برای ایجاد یک مقطع کامپوزیت، همانطور که در سازه Ransome اتفاق افتاد، شد. بنابراین، هیچ وابستگی به بتن برای پخش کردن وزن وجود نداشت.

این را نیز باید در نظر داشت که تیرهای فولادی بار وارده را با توجه به مقاومت عرضی خود بر روی زمین گسترش می‌دهند، و بنابراین آنها باید به همان شیوه مورد استفاده قرار بگیرند که در فونداسیون‌ها، دیوارها یا ستون‌ها که برای پشتیبانی از بار وارده به زمین طراحی می‌شوند، استفاده می‌شدند.

هنگامی که از چندین تیر در لایه بالایی استفاده می‌شود، باید بار به صورت متمرکز بر روی تیر موجود در لایه بیرونی بالاترین لایه اعمال شود، که به علت خیز به وجود آمده در تیرهای زیرین است. بنابراین نویسنده استفاده حداقلی از تیرهای پشتیبان را در لایه بیرونی توصیه می‌کند، که به این ترتیب بهتر است از یک یا دو شاهتیر سنگین و مقاوم استفاده شود، در این لایه‌های پایینی نیز استفاده از تیرهای عمیق، اقتصادی‌ترین گزینه است.

اگر تیرهای موجود در لایه‌های پایین تر، فاصله بیشتری نسبت به ارتفاع خود داشته باشند، لایه ای از تیر فولادی باید در بالای بتن برای جلوگیری از شکستن تیرها قرار داده شود. با این حال، تیر‌های فولادی به هیچ وجه مشارکتی در تحمل فشار یا خمش‌های وارده به تیرهای اصلی را ندارند. امیدواریم از این مطلب نهایت استفاده را برده باشید، همواره می توانید برای دانستن قیمت سوله به ما مراجعه نمایید.