پایه تیرهای فولادی – بخش یک

در این مقاله و مقاله بعدی توضیحی در مورد پایه برای تیرهای فولادی خواهیم داشت و مشخصات این پایه‌ها را بررسی خواهیم کرد.

۱٫ این امر ضروری است که فونداسیون را بیش از ۴٫۵ متر در هر جهت گسترش دهید که با ارتفاع بسیار کوچکی بر روی پایه‌ای قرار می‌گیرد، مشابه موارد ساخته شده، تیرهای فولادی باید برای تقویت سازه در برابر بارهای عرضی استفاده شوند. حتی زمانی که ساخت اسکلت فلزی  را بر روی یک زمین صلب انجام می‌دهید، ادعا شده است که پایه‌های فولاد برای ساختمان‌های بلند، در حال حاضر با توجه به قیمت فولاد، ارزان تر از پایه‌های ساخته شده از مصالح بنایی می‌باشند. با این حال، نویسنده شک دارد که تیرهای فولادی به اندازه پایه‌های بنایی دوام داشته باشند.

روش استفاده از تیرها

به هنگام آماده سازی پایه باید ابتدا زمین را مسطح و تراز کنید و قسمت تحتانی پایه را بر روی زمین قرار دهید. اگر زمین به اندازه کافی فشرده نیست و به هنگام حفاری برای بتن ریزی فونداسیون ممکن است دو طرف گودال یا ترانشه سقوط کنند، تخته‌های سنگین و یا چوب‌های مقاوم در کناره دیواره‌ها نصب می‌شوند تا از ریزش آن جلوگیری کنند؛ و در صورت لزوم، با استفاده از پیچ‌هایی در محل خود ثابت و قفل می‌شوند تا از بتن در محل نگهداری کرده و تا زمانی که بتن مقاومت کافی را بدست می آورد از آن پشتیبانی می‌کنند.

یک لایه بتن ساخته شده از سیمان پرتلند با نسبت ۱ به ۶ به ضخامت ۱۵٫۵ تا ۳۰ سانتی متر، با توجه به وزن وارد شده به فونداسیون، باید بین چوب‌ها ریخته شده و مسطح شود. اگر بتن دارای ضخامت ۳۰ سانتی متر باشد باید آن را در دو لایه قرار دهید. در این بتن‌ها باید تیرها را به دقت قرار دهید و از ۱ یا ۲ ملات سیمان پرتلند نیز استفاده کنید تا آنها را تقریبا تراز کرده و در یک امتداد قرار دهید.

فاصله تیرهای فولادی از یکدیگر، از مرکز تا مرکز، می‌تواند از ۲۳ تا ۵۰ سانتی متر متغیر باشد که وابسته به ارتفاع تیرها، ضخامت بتن و فشار برآورد شده در هر متر مربع است. آنها نباید بیش از حد از یکدیگر دور باشند چرا که در اینصورت تیرها درون بتن خرد می‌شوند (بخش ۵)، و از سوی دیگر باید یک فضای حداقل ۵ سانتی متری بین لبه‌های بال وجود داشته باشد تا اجازه دهد عملیات بتن ریزی شروع شود.

به محض این که تیرها در محل خود قرار گرفتند، فضاهای بین آنها باید با بتن با نسبت ۱ به ۶ پر شود، سنگدانه ها باید به قدری شکسه شوند که از یک حلقه ۳٫۸۱ سانتی متری عبور کنند و بتن باید به خوبی ویبره زده شده و تراز شود، به طوری که هیچ حفره‌ای درون آن باقی نماند. بتن همچنین باید حداقل ۷٫۶ سانتی متر بالاتر از تیرهای فولادی در طرفین و انتها قرار بگیرد، و توسط تخته‌ها یا چوب‌هایی در محل خود نگه داشته شود.

۲٫ اگر از دو یا چند ردیف تیر استفاده می‌کنید، بالای هر یک از آنها باید به دقت با استفاده از ملات سیمان پورتلند ۱ تا ۲ (پس از اینکه بتن ریزی انجام شد)، با ضخامتی کمتر از ۱٫۲۷ سانتی متر در بالای مرتفع ترین تیر مسطح شود، و به همین ترتیب لایه‌های بعدی تیرها نیز باید جاگذاری شوند. پایه سنگی یا فلزی تخت نیز باید در ملات سیمان پرتلند جاگذاری شوند، اما ضخامت آن نباید بیش از ۱٫۹ سانتی متر در بالای سطح تیرها باشد.

پس از اینکه صفحه مسطح فلزی یا پایه سنگی در محل قرار داده شد حداقل ۷٫۶ سانتی متر از بتن باید بالاتر از تیرهای فولادی در دو طرف و انتهای آن قرار بگیرد، و هنگامی که این کار انجام شد تمام فضای بیرونی آن باید با استفاده از ۱ تا ۲ ملات سیمان پورتلند سیمان‌کاری و پوشانده شود.

آقای جورج هیل، مهندس مشاور، توصیه می‌کند که قبل از جاگذاری تیرهای فولادی دو لایه ضخیم قیر اندود در آسفالت گرم باید بر روی بتن کشیده شود، و در بالای این لایه باید یک لایه ملات سیمان غنی با ضخامت ۳٫۸ سانتی متر قرار بگیرد، که تیرها باید درون آن قرار بگیرند. او همچنین توصیه می‌کند که کل پایه بهتر است با پوششی از آسفالت گرم پوشانده شود.